Pastor robi kolejne błędne założenie, jeśli uważa, iż jego służba nauczania to przede wszystkim wygłaszanie cotygodniowych wykładów. Jezusowa posługa nauczania polegała nie tylko na publicznych kazaniach (które w większości były raczej krótkie), ale też na prywatnych rozmowach, inicjowanych przez jego dociekliwych uczniów. Ponadto, te rozmowy nie ograniczały się do pół godziny tygodniowo w budynku kościelnym, ale odbywały się na brzegu jeziora, w domach i podczas wędrówek po polnych drogach, kiedy to Jezus prowadził swoje życie wystawione w pełni „na widok” publiczny. Ten sam model nauczania przejęli apostołowie. Po dniu Pięćdziesiątnicy nauczali „w świątyni i po domach” (Dz 5,42). Prowadzili codzienną interakcję ze wspólnotą wierzących. Paweł również nauczał „publicznie i po domach” (Dz 20,20).
Może jako pastor
porównujesz swoją posługę nauczania do służby Jezusa i pierwszych
apostołów. Może
nawet się zastanawiasz, czy to, co robisz, jest zgodne z Bożym zamiarem wobec ciebie, czy też kontynuujesz tylko to, czego cię nauczyły setki lat tradycji kościelnej. Jeśli się zastanawiasz, to dobrze. To bardzo dobrze. To pierwszy krok we właściwym kierunku.
A może poszedłeś dalej. Zadałeś sobie pytanie: – Skąd wziąć czas na takie posługiwanie, nauczanie ludzi po domach, włączanie ich w moje codzienne życie, by wywierać na nich wpływ głównie własnym przykładem? –To cudowne pytanie, bo może cię skłonić do zastanawiania się, czy coś jest nie tak ze współczesną koncepcją roli pastora.
A może pomyślałeś: – Nie wiem, czy chciałbym aż tak bardzo się zbliżyć do swoich wiernych. W szkole biblijnej nauczono mnie, iż pastor powinien zachować pewien dystans, aby utrzymać swój zawodowy wizerunek. Nie może się z nimi zaprzyjaźniać.
Taka myśl wyjawia, iż w dobie obecnej z prowadzeniem kościoła dzieje się naprawdę coś złego. Jezus był na tyle blisko z dwunastoma uczniami, że jeden z nich podczas wspólnego posiłku bez skrępowania położył głowę na jego piersi (zob. J 13,23-25). Oni dosłownie żyli razem przez kilka lat. A gdzie profesjonalny dystans do uczniów, aby móc im skutecznie posługiwać?
David Servant
nawet się zastanawiasz, czy to, co robisz, jest zgodne z Bożym zamiarem wobec ciebie, czy też kontynuujesz tylko to, czego cię nauczyły setki lat tradycji kościelnej. Jeśli się zastanawiasz, to dobrze. To bardzo dobrze. To pierwszy krok we właściwym kierunku.
A może poszedłeś dalej. Zadałeś sobie pytanie: – Skąd wziąć czas na takie posługiwanie, nauczanie ludzi po domach, włączanie ich w moje codzienne życie, by wywierać na nich wpływ głównie własnym przykładem? –To cudowne pytanie, bo może cię skłonić do zastanawiania się, czy coś jest nie tak ze współczesną koncepcją roli pastora.
A może pomyślałeś: – Nie wiem, czy chciałbym aż tak bardzo się zbliżyć do swoich wiernych. W szkole biblijnej nauczono mnie, iż pastor powinien zachować pewien dystans, aby utrzymać swój zawodowy wizerunek. Nie może się z nimi zaprzyjaźniać.
Taka myśl wyjawia, iż w dobie obecnej z prowadzeniem kościoła dzieje się naprawdę coś złego. Jezus był na tyle blisko z dwunastoma uczniami, że jeden z nich podczas wspólnego posiłku bez skrępowania położył głowę na jego piersi (zob. J 13,23-25). Oni dosłownie żyli razem przez kilka lat. A gdzie profesjonalny dystans do uczniów, aby móc im skutecznie posługiwać?
David Servant
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Komentarze nie związane z tematem, obrażające innych lub zawierające wulgarne treści będą usuwane !