Wypróbowują też nasze owoce Ducha Świętego - cierpliwość, na przykład - i działają jako posłani przez z nieba szpiedzy, by wyśledzić natychmiast każdy ślad religijnych przesądów i obłudy. Dzieci spełniają wobec nas dorosłych równie ważną służbę jak nasze usługiwanie im. Są wiec krótko mówiąc, równie ważne w kościele domowym , jak i w rodzinie. Każde małżeństwo posiadające dziecko musi sobie odpowiedzieć na pytanie: Czy narodziliśmy się w życiu naszego dziecka, czy dziecko urodziło się w naszym życiu?
Jeśli postrzegamy kościół domowy jako zaprogramowane wydarzenie z przygotowanymi tematami dyskusji, zadaniami, celami, i porządkiem spotkania - czego oczywiście Jezus nie nauczał - możemy mieć wrażenie, że dzieci tylko przeszkadzają dorosłym. Dlatego trzeba je odseparować, umieścić w grupkach dla dzieci z własnymi programami, które mają na celu czymś je zająć i czegoś nauczyć. Oczywiście dzieci powinny robić pewne rzeczy z rówieśnikami.
Ale to właśnie wspólne posiłki, wspólny śmiech i płacz w kontekście szerszej rodziny- młodych i starszych razem - od najwcześniejszych lat pokazują dzieciom , jak żyć we wspólnocie, co to znaczy być z kimś razem i dla kogoś.
Oddzielne zajęcia dla dzieci mogą być powszechnym wyjątkiem, ale nie zasadą. Inaczej dzieci od najwcześniejszych lat szybko oddalają się od kościoła. Kościół powtarzam, to nie spotkanie, to sposób życia. Jeśli mamy dzieci, to stanowią one część naszego życia, a zatem i naszych kościołów domowych.
Fragment z książki: Domy , które zmieniają świat" Wolfgang Simson
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Komentarze nie związane z tematem, obrażające innych lub zawierające wulgarne treści będą usuwane !