Świadectwo Nawrócenia - Renata Prucnal

 

W dzieciństwie co niedzielę mama kazała mi i siostrze chodzić do kościoła na mszę, choć sama nigdy tego nie robiła, a tata tylko okazyjnie. Nigdy nie przywiązywałam większej wagi do tego, co tam mówiono a sam Bóg był mi obojętny. Po skończeniu szkoły podstawowej, mając kilkanaście lat buntowałyśmy się obie z siostrą i zamiast na mszy wolałyśmy posiedzieć w kawiarni przy kawie. W domu rodzinnym nie było Biblii i o Bogu się nie rozmawiało, nie robi się tego zresztą do tej pory. Kiedy wyszłam za mąż i urodziłam ciężko niepełnosprawnego syna uważałam, że gdyby Bóg istniał to nie pozwoliłby mojemu dziecku tak cierpieć…

Po naleganiach ze strony rodziny ochrzciłam go jednak w wieku 2,5 roku. Niedługo potem mąż odszedł i założył drugą rodzinę a ja z synem wróciłam do rodziców. O Bogu nawet nie myślałam, po prostu dla mnie nie istniał. Przechodziłam ciężkie chwile, na szczęście zawsze mogłam liczyć na rodziców. Po kilkunastu latach sytuacja się ustabilizowała. W końcu nie tylko zaakceptowałam, ale i polubiłam swoje życie. Nauczyłam się cenić drobiazgi, cieszyć tym co mam i poczułam, że jestem naprawdę silna. Powtarzałam, że „ktoś tam” wiedział, że mąż mnie zostawi i dlatego dał mi takie dziecko, na które będę mogła przelać całą swoją miłość i które ‘’odpłaci mi z nawiązką”. Przestałam na siłę szukać partnera, nie potrafiłam i nie chciałam zadowolić się byle kim. Nie czułam się samotna, mimo że koleżanki i znajomi dawno mnie opuścili. Od zawsze kochałam muzykę i to ona wypełniała mi tę lukę. Często zakładałam słuchawki i odpływałam. Nie znam angielskiego, dlatego zawsze sprawdzam tłumaczenia tekstów. I pewnego dnia usłyszałam „Ashes of Eden” Breaking Benjamin. Muzyka poruszyła w moim sercu jakąś czułą strunę, więc natychmiast sprawdziłam o czym zespół śpiewa. Zaczynało się tak : „Czy wiara zostanie nagrodzona gdy nasz czas dobiegnie końca? Czy przegapię ostatnie ostrzeżenie przez kłamstwo, którym żyję?”. Cały tekst piosenki dał mi do myślenia. Zaczęłam się zastanawiać czy czasem się nie mylę… Może Bóg jednak istnieje? Zaczęłam też szukać informacji na rozmaitych stronach i tak trafiłam na chrześcijański portal „Każdy student”. Czytałam wszystko jak leci. A potem zostawiłam swój adres i odezwała się do mnie przemiła Natalia. Przez miesiąc zadawałam jej nurtujące mnie pytania a ona cierpliwie wszystko mi wyjaśniała. Kupiłam Biblię i sama zaczęłam czytać. Zrozumiałam, czym jest Ewangelia, co Jezus dla mnie zrobił i poczułam, że nie mogę tego zlekceważyć. Że nie potrafię tego zlekceważyć. 12 czerwca 2020 r. przyjęłam Jezusa jako swojego Zbawiciela i Pana. Natalia mieszka na drugim końcu Polski, więc skontaktowała mnie ze swoją koleżanką z Wrocławia, i tak poznałam Elę. Od niej też dowiedziałam się o tzw. Kościołach Domowych. Okazało się, że Ela ma w moim mieście znajomych wierzących z którymi chciała mnie poznać. Jakież było moje zdumienie, kiedy dowiedziałam się że mieszkają 3 bloki dalej! Poznałam Asię i Pawła i 11 lipca u nich w domu przyjęłam chrzest, którego udzieliła mi Natalia. Widzę jak Bóg stopniowo przemienia mój charakter, moje myślenie i rozumienie świata. Jak odpowiada na moje modlitwy. Jak działa w moim życiu. To wciąż początek mojej drogi z Jezusem, ale dopiero kiedy się nawróciłam, poczułam że nareszcie wszystko jest tak, jak być powinno. Jakby ostatni element układanki wskoczył na swoje miejsce a moje życie nareszcie stało się pełne. Niesamowite jest to, że ja w ogóle Go nie szukałam, to On , zgodnie z tym co mówi, znalazł mnie ( J 15,16 )

Kontakt do Renatki: renata.p1@vp.pl

Ząbkowice Śląskie